Już się pojawił Łuskiewnik różowy

Jednym z symboli wiosny są grube, różowawe lub krwiste pędy kwiatowe łuskiewnika wychylające się spod ściółki. Zakwitają od marca lub - jeśli zima była łagodna - nawet od końca lutego do maja. Swą polską nazwę gatunek ten zawdzięcza liściom – zredukowanym do malutkich, bezzieleniowych, białawych łuseczek. Łuskiewnik różowy Lathraea squamaria to roślina pasożytnicza, atakująca wiele różnych gatunków żywicielskich. Porażone przez niego bywają zarówno drzewa i krzewy nagozalążkowe jak i okrytozalążkowe W pustych przestrzeniach podziemnych łusek łuskiewnika gromadzą się substancje, z których czerpią inne organizmy. Pełne wydalin łuski stanowią prawdziwy „miniaturowy ekosystem” dla licznych bakterii, grzybów, nicieni, skąposzczetów, drobnych ślimaków, roztoczy, chrząszczy czy pluskwiaków. Obecność tych licznych bezkręgowców stała się przyczyną domysłów na temat możliwej mięsożerności albo przynajmniej okazjonalnej mięsożerności łuskiewnika, który miałby ewoluować w kierunku pełnej owadożerności, typowej dla naszych krajowych rosiczek.